Stanowisko EDA z 2 kwietnia 2017 związane ze światowym mleczarstwem
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Unijni mleczarscy farmerzy i przetwórcy zakładając wzrost zainwestowali duże środki
W związku z oczekiwanymi wzrostami, w ostatnich 3 latach unijni przetwórcy zainwestowali około 6 miliardów euro (http://eda.euromilk.org/fileadmin/user_upload/Public_Documents/Facts_and_Figures/EDA_EWPA_Economic_Report_2016.pdf) w dodatkowe zdolności produkcyjne. Większość nowych mocy przerobowych została przeznaczona na eksport mleka w proszku.
Znacząca i rosnąca wielkość unijnej produkcji związana jest z eksportem
Eksport do krajów poza UE zawsze odgrywał istotną rolę dla unijnego sektora mleczarskiego
Tabela: Procentowy udział unijnej produkcji mleka wyeksportowanej.
Unijny eksport w ujęciu objętościowym stanowi aktualnie 36% handlu światowego produktami mleczarskimi (http://www.clal.it.en).
1994 6%
2000 9%
2010 9%
2015 11%
– Przemysł jest podatny na zmienne i cykliczne zmiany trendów cenowych na rynku światowym
Ekspozycja przemysłu na światowy rynek oznacza, że UE bierze udział w trendach cenowych dominujących na światowym rynku. W rzeczy samej, towary mleczarskie (sery, przetwory w proszku i masło/olej maślany) tworzą światowy rynek, który wpływa na unijne ceny mleka surowego płacone rolnikom.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Wykres: Unijne i światowe ceny rynkowe
– Mechanizmy sektora prywatnego łagodzenia efektów zmienności cen mleka muszą jeszcze dojrzeć i udowodnić swoją użyteczność w sektorze mleka
Jako rezultat operowania na bardzo konkurencyjnym rynku, przetwórcy mleczarscy nie osiągają wystarczającej marży umożliwiającej ochronę rolników przed zmiennością cen. Przetwórcy mleka mogliby to zapewnić jedynie przy zaangażowaniu i wsparciu trzeciej strony czyli głównych klientów lub instytucji finansowych. Ponieważ w UE rynki mleka typu kontrakty futures pozostają nierozwinięte, UE powinna kontynuować pełnienie roli polegającej na zabezpieczaniu wydajnej siatki bezpieczeństwa.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
– Sygnały cenowe wysyłane do rolników mają wpływ na dostawy lecz działają one z nieuniknionym opóźnieniem
Farmerzy odpowiadają na sygnały cenowe lecz z nieuniknionym opóźnieniem. Doprowadzenie dodatkowych zwierząt do okresu produkcyjnego w odpowiedzi na wysokie ceny mleka zajmuje farmerom określony czas.
W przypadku niskich cen farmerzy kontynuują produkcją mleka aby chronić poziom przychodów, aż do czasu, gdy nie posiadają już środków na dalszą działalność. Wbrew tym hamującym sygnałom cenowym ostatecznie również napędzają one dostawy mleka.
– Sektor potrzebuje ciągłej restrukturyzacji
Naciski rynkowe oznaczają, że cały sektor, zarówno na poziomie produkcji na farmie, jak i w przetwórstwie, musi ciągle restrukturyzować swoje operacje w celu utrzymania jego konkurencyjności i wydajności kosztowej.
– Farmy mleczarskie mają silną pozycję w mleczarskim łańcuchu dostaw
Sektor mleczarski jest dobrze zorganizowany ze spółdzielczymi i prywatnymi zakładami mleczarskimi, przy silnych powiązaniach pomiędzy farmerami a ich mleczarniami. Niektórzy farmerzy wolą dostarczać mleko do prywatnych mleczarń; inni wolą być członkami spółdzielni mleczarskich. Oba systemy mają swoje korzyści i ograniczenia.
Biorąc pod uwagę ilość mleka skupowanego przez spółdzielnie mleczarskie, a także powiązania i relacje pomiędzy producentami mleka i wieloma prywatnymi firmami mleczarskimi poprzez kontrakty, producenci mleka są silnie reprezentowani w mleczarskim łańcuchu dostaw.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Czynniki socjalne
– Przetwory mleczne w Europie odgrywają główną rolę w zdrowej i zrównoważonej diecie.
Przetwory mleczne stanowią od 9 do 16% (w różnych krajach członkowskich UE) kalorii pobranych w unijnej diecie.
Przetwory mleczne odgrywają witalną rolę w dostarczaniu kluczowych składników odżywczych
Tablica 2: % udział składników odżywczych w unijnej diecie, przypisanych produktom mlecznym
Wapń 52%
Witamina B2 36%
Witamina B12 32%
Fosfor 29%
Jod 26%
Białko 20%
– Sektor mleczarski jest istotnym pracodawcą
Mleko i mleczarstwo jest najważniejszym sektorem rolnym w UE i jest obecny we wszystkich krajach członkowskich UE
Unijny sektor mleczarski zatrudnia ponad 300 000 ludzi w całej UE dając wysokiej wartości zatrudnienie w zakładach przemysłu przetwórczego, zwłaszcza w terenach rolniczych w całej Unii Europejskiej (http://eda.euromilk.org/fileadmin/user_upload/Public_Documents/Facts_and_Figures/EDA_EWPA_Economic_Report_2016.pdf).
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
– Dobrostan krów pozostaje priorytetem sektora
Dobrostan 23,6 mln krów leży w interesie sektora (http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Milk_and_milk_product_statistics). Każde wsparcie dla lepszego wyjaśnienia opinii światowej o aktualnie wysokim poziomie standardów wdrożonych w całej Europie powinno być głównym zadaniem. Dobre praktyki w gospodarstwach są już rzeczywistością na farmach UE.
Czynniki środowiskowe
– Sektor mleczarski użytkuje dużą część unijnych terenów rolnych.
Farmerzy mleczarscy użytkują 21,9% unijnych terenów rolnych (http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/File:Utilised_agricultural_area_by_land_use,_EU-28,_2013_(%C2%B9)_(%25_share_of_utilised_agricultural_area)_YB16.png). W unijnym mleczarskim systemie, dzienna porcja paszy pochodzi głównie, a czasami wyłącznie ze stałych obszarów trawiastych. Duża część terenów używanych na cele mleczarskie nie posiada realnej alternatywy dla hodowli opartej o pastwiska. Publiczne wsparcie rolnictwa musi brać pod uwagę rolę terenów będących stałymi pastwiskami, w odniesieniu do biodywersyfikacji i sekwestracji węgla.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
– Emisje gazów cieplarnianych pochodzące z europejskiego mleczarstwa należą do najniższych w świecie.
Wykres 2: szacunkowe emisje GHG/kg FPCM na wyjściu z farmy, jako średnia głównych regionów i świata (źródło FAO)
To pokazuje korzyści środowiskowe zrównoważonej produkcji mleka w UE.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Interesy unijnego sektora przetwórstwa mleka
Unijne przetwórstwo mleka, aby móc osiągnąć swój potencjał, wymaga od decydentów działań w ramach celów UE:
Produkcja mleka
Zrównoważone dostawy mleka surowego, tj.
– W ujęciu ekonomicznym: o konkurencyjnych cenach, o wymaganej jakości, z możliwością dla rozwoju produkcji, aby wykorzystać możliwości rynkowe;
– W ujęciu socjalnym: bezpiecznego, produkowanego przy użyciu metod społecznie akceptowanych, w szczególności w odniesieniu do zdrowia i dobrostanu zwierząt;
– W ujęciu środowiskowym: unijna produkcja mleka jest wiodącą siłą na poziomie światowym, gdy odnosi się to do śladów środowiskowych mleczarstwa.
Materiały na wejściu
– Bezpieczne i konkurencyjne cenowo dostawy energii i pasz.
Rynki
– Zabezpieczenie i utrzymanie zaufania konsumentów w zakresie bezpieczeństwa przetworów mlecznych oraz ich znaczenia w diecie, wyjaśniając jednocześnie i prostując krążące mylne, anty-mleczne opinie;
– Ochrona istniejących rynków I tworzenie nowych.
Rozporządzenia UE
– Uregulowanie środowiskowe, które jest ewolucyjne, przewidywalne i nie podlega arbitralnym zmianom;
– Rozporządzenia, które są właściwie opracowane, dające czas sektorowi na ich wdrożenie, bez dalszych kolejnych rozporządzeń, biorąc pod uwagę ich wpływ na koszty i na konkurencyjność gospodarstw oraz przetwórców mleka.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Rekomendacje EDA dla CAP
Rekomendacje EDA wobec przyszłej CAP są kierowane do potrzeb dotyczących wszystkich trzech filarów zrównoważonego rozwoju: ekonomicznego, socjalnego i środowiskowego. Poszukujemy ewolucji aktualnej CAP, która mogłaby by być udowodnioną poprawą przejrzystości, przewidywalności i stabilności.
Ponadto, poprzez ubieganie się o zapewnienie, aby unijny sektor mleczarski mógł pozostać i poprawiać swoją konkurencyjność i realizować możliwości rozwoju, rekomendacje EDA adresują także potrzeby bezpieczeństwa żywności i ogólne cele Komisji UE: miejsca pracy, wzrost i konkurencyjność.
Socjalne
– Promocja korzyści wynikających z wartości odżywczej mleka i produktów mlecznych kierowana przez UE do konsumentów
Siła rynku UE bazuje na zaufaniu konsumentów do znaczenia przetworów mlecznych w ich diecie. UE powinna ciągle dążyć do wzmocnienia tego zaufania w swoich przekazach do konsumentów oraz walczyć z fałszywymi informacjami dotyczącymi mlecznych produktów, na poziomie praktyk na farmach mlecznych i w przetwórstwie.
– Utrzymanie unijnych programów mleko w szkole
Unijne szkolne programy odgrywają istotną rolę w przekonywaniu przyszłych generacji odnośnie do korzyści płynących ze spożywania mlecznych produktów, gdyż jest to ważne w długoterminowym zrównoważonym rozwoju sektora.
– Ułatwienie promocji korzyści zdrowotnych przetworów mlecznych dla konsumentów
Rozporządzenie dotyczące znakowania wartości odżywczej i zdrowia ogranicza przemysłowi mleczarskiemu rozwój produktów adresowanych do konsumentów troszczących się o zdrowie. To rozporządzenie działa na korzyść tych operatorów, którzy mają możliwości generowania prac naukowych potrzebnych do udowodnienia znakowania dla wysoko przetworzonej żywności.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Dla mleka i przetworów mlecznych powinno być dozwolone znakowanie ich żywieniowych korzyści konsumentowi i nie powinno to być przedmiotem krajowych schematów nazewnictwa, które nakierowane są wyłącznie na pojedynczych składnikach odżywczych, bez uwzględniania wyjątkowej i zbilansowanej kompozycji makro i mikroelementów pochodzącej z całego mleka i przetworów mlecznych.
Środowiskowe
– Przyszła CAP musi podtrzymywać i wspierać rozwój i wdrażanie prywatnych zrównoważonych/uwzględniających dobrostan schematów ustanowionych przez firmy mleczarskie.
– Przyszła CAP musi alokować publiczne wsparcie nauki/wdrażania systemów dla cykli fosforu i azotu w sektorze mleka.
– Przyszła CAP musi brać pod uwagę w zbilansowany sposób wartość dodaną (stałych) terenów łąkowych, w rozumieniu biodywersyfikacji i sekwestracji węgla jako kluczowego elementu, który kształtuje nasze europejskie tereny.
Rekomendacje dla Polityki Ekonomicznej
– Ciągły stopniowy rozwój nakierowany bardziej rynkowo
Produkcyjny potencjał unijnego sektora mleczarskiego był hamowany polityką zarządzania rynkiem uprzednio realizowanej CAP. Ten system wypaczał możliwości inwestowania i uniemożliwiał przemysłowi maksymalne wykorzystanie jego konkurencyjności i wydajności.
UE powinna kontynuować rozwój polityki CAP w kierunku większej orientacji rynkowej, ale powinno to przebiegać w tempie dającym producentom mleka i przetwórcom wystarczający czas na dostosowanie się bez niepotrzebnej dezorganizacji.
Edukacja i szkolenia kompetencji zarówno na poziomie farmy, jak i zakładu, powinny być nadal rozwijane i wspierane dla wzmacniania konkurencyjności i odporności na wahania rynkowe. UE nie powinna zawracać ze swojego kursu, zwłaszcza wobec faktu, iż system kwotowania został obalony niedawno, bo po 1 kwietnia 2015.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
– Ochrona integralności unijnego jednolitego rynku
Największe korzyści dla przemysłu mleczarskiego wynikają z istnienia jednolitego rynku UE dla produkcji rolniczej. To daje wszystkim unijnym przetwórcom silny rynek, na którym operują. Nadal istnieją możliwości dla poprawy operowania na tym rynku, zwłaszcza poprzez lepszą komunikację pomiędzy autorytetami weterynaryjnymi (np. certyfikaty wewnątrz-wspólnotowego handlu UE).
UE musi sprzeciwiać się inicjatywom, które dzielą lub wypaczają operacje jednolitego rynku, w szczególności nadal powinna się sprzeciwiać krajowym środkom wprowadzającym obowiązkowe oznakowanie kraju pochodzenia.
– Utrzymanie istniejącej ramy prawnej UE dotyczącej konkurencji
Efektywne operowanie jednolitego rynku UE dla produktów rolniczych wymaga stosowania stabilnej ramy prawnej dotyczącej konkurencji. W ramach CMO, organizacje producenckie uzyskały odstępstwa od unijnego prawa dotyczącego konkurencji, co pozwala na tworzenie organizacji producenckich reprezentujących nie więcej niż 33% dostaw mleka surowego w poszczególnym kraju członkowskim. UE nie powinna umożliwiać dalszych odstępstw od tego prawa jakimkolwiek udziałowcom łańcucha dostaw mleka. To tworzyłoby ryzyko tworzenia zaburzeń konkurencji, co mogłoby naruszać zrównoważony rozwój łańcucha dostaw i zagrażać przyszłym inwestycjom.
– Ustalenia przez UE siatki bezpieczeństwa dla zarządzania kryzysowego wobec wahań cenowych
Wahania cenowe są jednymi z największych wyzwań stojących przed sektorem. Do czasu aż powstaną instrumenty prywatnego sektora dla złagodzenia wpływu wahań cenowych, sektor potrzebuje UE dla zapewnienia siatki bezpieczeństwa.
Ostatnie odrzucone oferty zakupów interwencyjnych ponownie ukazują swoją efektywność w ochronie sektora przed pełnym oddziaływaniem obniżek na rynku światowym. UE powinna utrzymywać interwencję, która powinna być objęta czasowymi przeglądami w celu zapewnienia jej efektywności.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
UE powinna sprawdzać, czy mogą być rozwijane nowe instrumenty polityki dla ochrony producentów przed oddziaływaniem wahań cenowych, w szczególności powinna sprawdzać czy realny jest rozwój pewnych form subsydiowania mechanizmów ubezpieczeń przychodów, mając na uwadze, że nie powinny one pochodzić z wydatków na dopłaty bezpośrednie.
Jednocześnie powinny być stosowane nowe i istniejące instrumenty polityki, w sposób, który jest kompatybilny z rozwojem przyszłego rynku mleka. Na poziomie gospodarstwa, rozwój schematów zarządzania ryzykiem powinien dochodzić do czynników źródłowych, takich jak zarządzanie kosztami pasz.
– Nie tworzyć obowiązkowego lub finansowanego przez UE mechanizmu zarządzania dostawami
UE nie powinna wdrażać obowiązkowego system zarządzania dostawami, gdyż to wymagałoby, aby UE zarządzała globalnym bilansem dostaw/popytu, co byłoby jedynie na korzyść jej międzynarodowych konkurentów. To byłoby też krokiem wstecz wobec obecnej polityki UE.
Ostanie rozporządzenie dotyczące redukcji produkcji mleka nie miało materialnego wpływu na sytuację rynkową, a tylko kompensowało producentom mleka decyzje, które i tak już wcześniej podjęli.
Różnica pomiędzy zarządzaniem dostawami a interwencyjnymi zapasami jest taka, że zarządzanie dostawami zmniejsza potencjał produkcyjny, podczas gdy to drugie nie.
– Ochrona Zakresu Geograficznego produkcji mleka
W ramach limitowania zapobiegania zaburzeniom unijnego jednolitego rynku, kraj członkowski powinien mieć możliwość stosowania narzędzi, w ramach filaru rozwoju rolnictwa, utrzymania zakresu geograficznego produkcji mleka tam, gdzie jest to w sposób oczywisty potrzebne dla zrównoważonego rozwoju ekonomicznego danych regionów.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
– Nie tworzyć dalszych rozporządzeń tworzących zaburzenia w relacjach handlowych pomiędzy producentami a przetwórcami
Pozycja producentów mleka w łańcuchu dostaw jest chroniona przez konkurencyjny rynek mleka surowego, istnienie sektora spółdzielczego, możliwość tworzenia organizacji producenckich oraz otwartą możliwość dla krajów członkowskich w zakresie wymogów zawierania kontraktów.
Relacje w łańcuchu dostaw sektora mleczarskiego były badane przed sformułowaniem Pakietu Mlecznego. Pakiet ten, który został włączony do CAP, dał producentom możliwość tworzenia organizacji producenckich. Dał także krajom członkowskim możliwość wprowadzenia kontraktów, z czego skorzystało 13 krajów.
Ograniczone tempo tworzenia organizacji producenckich odzwierciedla potrzebę czasu dla budowania zaufania niezbędnego dla ich formowania i zweryfikowania przez producentów adekwatnie do istniejących rozwiązań rynkowych.
– Respektować status istniejących modeli, takich jak firmy prywatne i spółdzielnie
Zarówno prywatny jak i spółdzielczy kapitał jest potrzebny przemysłowi dla pełnego wykorzystania swojego potencjału. Relacje pomiędzy producentami i przetwórcami są regulowane albo przez Pakiet Mleczny lub przez statutowe/międzynarodowe zasady spółdzielcze. Środki wdrożone przez tworzących politykę powinny respektować specyfikę obu modeli.
– Ochrona terminów mleczarskich i standardów na jednolitym rynku
Mleczarskie terminy pozostają chronione i przeznaczone do stosowania przez przemysł mleczarski.
Nie powinny być dostępne dla analogów produktów, które usiłują eksponować atrybuty mleczne, przez co osłabiają zaufanie konsumenta do przetworów mlecznych.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Dla przyszłego wzmocnienia jednolitego rynku, EDA wnosi, aby definicje powszechnych serów były w pełni zgodne z normą Codex 283/1978.
Ochrona zasady jednolitego rynku wymaga wspólnej legislacji żywnościowej. Krajowe schematy nazewnictwa (miejsce pochodzenia) naruszają nie tylko dobre funkcjonowanie, ale także zasadę jednolitego rynku.
– Większy dostęp do rynków poprzez pozytywne FTAs (Komentarz KSM – FTA (Food Trade Agrement – porozumienie handlowe) dla sektora mleczarskiego oraz ograniczanie barier w handlu
UE poprzez możliwości FTA powinna poszukiwać wzrostu dla unijnego sektora mleka. Polityka handlowa powinna być świadoma wrażliwości unijnego sektora mleka. Największe korzyści dla sektora mleka powinny pochodzić przy umowach FTA z krajami o dużym i rosnącym popycie na przetwory mleczne. Mając ograniczone ludzkie i budżetowe środki Komisji, wskazanym jest, aby priorytetowo traktować odpowiednie kraje trzecie. Każda możliwość sektorowych porozumień dotyczących mleczarstwa z głównymi importerami (np. Chiny) powinna być w pełni rozpoznana.
– Ułatwienia ze strony UE dla innowacji w przemyśle mleczarskim
Poprawa wydajności produkcyjnej jest dokonywana ciągle na poziomie gospodarstwa i przetwórstwa poprzez nowe technologie. Jeśli sektor ma pozostać konkurencyjny międzynarodowo, to UE powinna ułatwiać wprowadzanie nowych technologii.
Ramy polityczne
– Dążenie do uproszczenia Wspólnej Polityki Rolnej
Różnorodność celów polityki adresowana przez CAP dała w efekcie nadmierną złożoność. Komisja powinna kontynuować poszukiwania możliwości uproszczenia zarówno w ramach pojedynczych instrumentów polityki, jak i w całej strukturze CAP. Struktura CAP powinna być prowadzona zgodnie z potrzebą zapewnienia efektywnych i ukierunkowanych instrumentów polityki i być utrzymana w rygorystycznych ramach w całej Unii.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Mechanizmy dotyczące zazieleniania i zasady wzajemnej zgodności są uciążliwe i nie skrojone dla potrzeb farmerów. Zwłaszcza odnośnie do zazielenienia, środki powinny być powiązane z celami, a nie przeznaczone dla realizowania celów środowiskowych. To powinno być nakierowane na potrzeby indywidualnych farmerów. Indywidualny farmer musi mieć możliwość wyboru, które wymagania dotyczące zazielenienia są praktyczne w jego poszczególnym wypadku.
– Współfinansowanie i renacjonalizacja
W zgodności z potrzebą utrzymania integralności jednolitego rynku, UE powinna unikać stosowania krajowego współfinansowania i środków, które mogłyby efektywnie skutkować renacjonalizacją polityki rolnej, gdyż to stwarza ryzyko tworzenia zaburzeń konkurencji i bardzo podzielonego politycznego środowiska, w którym przemysł musiałby operować.
Jednocześnie bardzo ważne są wsparcia kompensacyjne dla utrzymania rolnictwa w trudnych terenach. Efektywne i nie zaburzające handlu krajowe współfinansowanie może osłabić dalsze opuszczanie terenów rolnych.
– Polityka UE wobec wsi, naturalnych zasobów i żywności
Polityka rolna UE musi się kierować na wspólną politykę wobec wsi, naturalnych zasobów i żywności.
To byłoby usprawnieniem wszystkich obszarów polityki, na które jest wystawiony sektor rolniczy i pomogłoby na pełne wdrożenie socjalnego, ekonomicznego i środowiskowego potencjału naszego sektora.
– UTPs (Komentarz KSM – UTPs – nierzetelne praktyki handlowe)
UTPs powinny być traktowane poprzez oddzielny instrument polityki. EDA przyjmuje do wiadomości prace Inicjatywy Łańcucha Dostaw. W tym samym czasie istnieje potrzeba dla Europejskich Ram Pracy, poprzez które nastąpiłaby harmonizacja zasad dla Krajowych Autorytetów, tak aby mogły one pracować w oparciu o te same podstawy.
Stanowisko związane ze światowym mleczarstwem
Ogólne zasady mogą być ustanowione przez UE. Od krajów członkowskich zależy podjęcie decyzji czy potrzebne są legislacje na ich poziomie. Organizacje mogą prowadzić kontrole różnych implementacji, wraz z kontrolami odnośnie do skali koncentracji.
– Własne regulacje
UE powinna dostrzegać możliwość przemysłu do stosowania własnych uregulowań. Dokonania i akceptacja zrównoważonego rozwoju oraz systemy dobrostanu zwierząt ustanowione przez spółdzielnie i prywatne mleczarnie są znakomitym przykładem tej możliwości. Zanim rozpoczną się nowe inicjatywy legislacyjne, Komisja powinna dać przemysłowi możliwość sprawdzenia, czy może on podjąć własne regulacje jako alternatywę.
Uwagi odnośnie do polityki
W odniesieniu do następującego obszaru EDA nie ma zdecydowanych preferencji politycznych, ale chciałaby przekazać następujące uwagi:
– Przyszłość dopłat bezpośrednich
Dopłaty bezpośrednie odgrywają żywotną rolę w stabilizacji przychodów farmerów, ale także w długiej perspektywie czasowej opóźniają restrukturyzację, a w konsekwencji konkurencyjność przemysłu.
Dopłaty bezpośrednie muszą pozostać w następnej perspektywie budżetowej przy zachowaniu aktualnej krajowej elastyczności. System płatności jednolitej powinien być także utrzymany, gdyż dostarcza on bezpieczeństwa dochodowego na poziomie farmy.
_(%25_share_of_utilised_agricultural_area)_YB16.png){kind=link}